Page 62 - Abitati_città_fortificate_Sicilia_occidentale
P. 62

abbiamo menzione di un certo Savinus che aveva svolto la carica di defensor

                                                                                       183
               civitatis affrontando varie spese a favore della chiesa lilibetana . Da queste
               testimonianze non di scarso valore, a nostro parere si evincerebbe una certa

               continuità  delle  istituzioni  ecclesiastiche  cittadine  in  concomitanza

               all’amministrazione  statale.  A  tal  scopo,  ci  sembra  opportuno  ricordare  la

               posizione  sociale  che  dovette  rivestire  una  illustris  femina,  Adeodata,  che

               fondò  in  una  casa  cittadina  di  sua  proprietà,  un  monastero  ancillarum

               (consacrato  su  ordine  di  Papa  Gregorio  nel  599  dal  vescovo  lilibetano

               Decius)  dedicato  ai  santi  Pietro,  Paolo,  Lorenzo,  Ermete,  Pancrazio,

                                       184
               Sebastiano e Agnese .
                      Lo  sviluppo  delle  istituzioni  religiose  durante  l’età  bizantina  della

               città, è testimoniato dalla presenza in città di un altro monastero, questa volta

               maschile,  in  cui  nel  593  d.C.,  si  trovava  in  detenzione  un  certo  vescovo

                      185
               Paolo .  La  fondazione  di  monasteri,  fra  l’altro,  ben  si  concilia  ad  una
               visione  di  continuità  e  sviluppo  delle  istituzioni  ecclesiastiche  in  età

                                    186
               bizantina in Sicilia .



                      183  GREGORIUS MAGNUS, Registrum Epistularum, (Ed. D. NORBERG), IX, 199: “Gregorius fantino
               defensori  siciliae  sauinus  uir  clarissimus  praesentium  nobis  portitor  indicauit  hanc  olim  lillibaei

               consuetudinem  conuenisse,  ut  diuersis  superuenientibus  ciues  eiusdem  ciuitatis  de  proprio  expensas
               expenderent”.
                      184  Ibid., VI, 13; IX, 223; VIII,  34; IX, 233; XI, 5.
                      185
                         Ibid., III, 49: “Gregorius theodoro episcopo lillibitano fraternitatis tuae grata nobis omnino
               sollicitudo est, quia ea quae de sacerdotum uita cognoscit et perscrutari curat et inuestigata renuntiat. Vt
               ergo hanc sollicitudinem quam in te laudamus possit sine diminutione persistere, studiosus esto ac uigilans.

               Et si quos illic a quibuslibet, quod absit, excessus perpetrari cognoueris, siquidem tales sunt, qui ibi possint
               emendari, rationabiliter emendentur. Alioquin fratri nostro maximiano episcopo scriptis renuntiare festina,
               ut quid fiendum sit a uobis informatus agnoscat. Nulla igitur res ab inuestigatione prauorum actuum uel
               insinuatione  te  reuocet.  Nam  quanto  uigilantiam  tuam  modo  laudamus,  tanto  culpabilior  inueniris,  si
               huiusmodi actus qualibet dissimulatione celaueris. Paulum praeterea quondam episcopum in monasterio in
               quo  est  in  paenitentia  uolumus  permanere.  Res  autem,  quae  apud  eum  inuentae  sunt,  in  cimiliarchio
               ecclesiae tuae seruari modis omnibus studebis”.
                      186  VON FALKENHAUSEN 1986, pp.135-174.


                                                                                                    62
   57   58   59   60   61   62   63   64   65   66   67